اسب ترکمن یلقوش مانند سایر علفخواران چرا، سازگاری های معمولی برای گیاه خواری دارد: مجموعه ای از دندان های قوی و با تاج بلند، مناسب برای آسیاب علف ها و سایر گیاهان خشن، و دستگاه گوارش نسبتاً طولانی، که بیشتر آن مربوط به روده با هضم سلولز است.
ماده از پوشش گیاهی اسب های جوان دندان های شیری (یا شیری) دارند که در حدود دو و نیم سالگی شروع به ریختن می کنند. دندان های دائمی که از 36 تا 40 عدد می باشند، در سن 4 تا 5 سالگی به طور کامل رشد می کنند.
در نریان این دندان ها به صورت زیر در فک بالا و پایین چیده شده اند: 12 دندان ثنایا که علف ها را بریده و می کشند. 4 سگ نیش، بقایای بدون عملکرد در اسب مدرن و معمولاً در مادیان ها یافت نمی شود. 12 دندان پرمولر و 12 مولر، منشورهای بلندی که به رشد خارج از فک ادامه می دهند تا جایگزین سطوح فرسوده شده در آسیاب غذا شوند.
در زمان اهلی شدن، اسب بر اساس اندازه و ساختار به سه نوع اصلی تقسیم شده است: اسب‌های پیشرو، اندام سنگین و ارتفاع تا 20 دست (200 سانتی‌متر یا 80 اینچ). اسب‌های اسبی با ارتفاع کمتر از 14.2 دست (حدود 147 سانتی‌متر یا 58 اینچ). و اسب های سبک – اسب های زین یا سواری – که در محدوده اندازه متوسط قرار دارند.
اسب‌های اهلی تمایل به نزدیک‌بینی دارند، نسبت به اجدادشان مقاوم‌تر هستند، و اغلب دارای طناب‌های بلند هستند، به‌ویژه اسب‌های اصیل، که در آن‌ها پرورش فشرده بر سرعت متمرکز شده است تا کیفیت‌های دیگر حذف شود. معده نسبتاً کوچک است و از آنجایی که برای حفظ فرآیندهای حیاتی باید پوشش گیاهی زیادی خورده شود، جستجوی علوفه در شرایط طبیعی تقریباً ثابت است. حیوانات اهلی چندین بار (حداقل سه بار) در روز در مقادیری که توسط اسب اعمال می شود تغذیه می شوند
چشمان بسیار بزرگی که در پشت سر بر روی سر کشیده قرار گرفته اند به طرز تحسین برانگیزی برای حالت اصلی دفاع اسب مناسب است: پرواز. گردن دراز و چشمان بلند آن، که دامنه بسیار وسیع تری نسبت به چشمان انسان دارد.
اسب را قادر می سازد تا تهدید احتمالی را حتی در هنگام خوردن علف های کم ارتفاع تشخیص دهد. مانند دید انسان، دید اسب دوچشمی است، اما فقط در ناحیه باریک مستقیماً رو به جلو. شواهد نشان می دهد که بینایی اسب در توانایی ثبت رنگ محدود است.
اسب ها می توانند زرد و آبی را تشخیص دهند اما قرمز و سبز را نه. در حالی که حدت بینایی زیاد است، چشم ها فوکوس متغیری ندارند و اجسام در فواصل مختلف فقط در نواحی مختلف شبکیه ثبت می شوند که به حرکات کج کننده سر نیاز دارد.
به نظر می رسد که حس بویایی و شنوایی نسبت به انسان قوی تر است. همانطور که زیست شناس جورج گیلورد سیمپسون در اسب ها بیان می کند.
