ترویج استفاده از دمپایی برای کودکان دبستانی

نزدیک به نیمی (49.5٪) از کودکان گزارش دادند که در موقعیت‌های مختلف یا با پای برهنه راه می‌روند یا کفش‌های محافظ پوشیده می‌پوشند. دختران، بچه‌های بزرگ‌تر، آن‌هایی که در کلاس‌های بالاتر مدرسه بودند

که متعلق به خانواده‌هایی با دمپایی روفرشی اجتماعی اقتصادی بالاتر بودند، و آن‌هایی که تعداد بیشتری جفت کفش داشتند، استفاده محافظتی بیشتری از کفش را گزارش کردند.

مدل رگرسیون خطی که متغیرهای کفایت مالکیت کفش و اصطلاح تعامل (یعنی وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده بر اساس کفایت مالکیت کفش) را تشکیل می‌دهد، جیوه در تلویزیون قدیمی درصد از واریانس را در استفاده محافظتی از کفش توضیح می‌دهد (AR2 = 0.307).

اثر متقابل مالکیت کافی کفش و وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده به طور مداوم استفاده محافظتی از کفش را در بین کودکان پیش‌بینی می‌کرد (01/0p<، 175/0=β) اگرچه تأثیر اصلی کفایت مالکیت کفش قوی‌تر بود (507/0=β، 001/0p< ).

استفاده بیشتر از کفش‌های محافظ برای جلوگیری موثر کودکان در سن مدرسه که در مناطق آندمیک زندگی می‌کنند از ابتلا به پودوکونیوز و سایر بیماری‌های استوایی نادیده گرفته شده مورد نیاز است.

مداخلات با هدف بهبود استفاده از کفش‌های محافظ باید رویکردهایی را در نظر بگیرند که ظرفیت اجتماعی-اقتصادی خانواده‌ها را در جوامع بومی پودوکونیوز افزایش دهد.

اگر افراد مستعد ژنتیکی از سنین پایین کفش بپوشند و به طور مداوم این کار را انجام دهند، پودوکونیوز قابل پیشگیری است.

با این حال، عدم استفاده روتین از کفش از دوران کودکی به عنوان متغیر اصلی آسیب پذیری در برابر پودوکونیوز مشاهده شده است.

مطالعه حاضر میزان استفاده از کفش های محافظ و عوامل اجتماعیاقتصادی خانوادگی مرتبط با آن را در بین کودکان روستایی سن مدرسه در معرض خطر بالای بیماری ارزیابی کرد.

سرپرستان خانوار و فرزندان آنها (سن بین 9 تا 15 سال) در نظرسنجی خانوارها شرکت کردند. تقریباً نیمی (49.5٪) از کودکان استفاده کمتر محافظی از کفش داشتند، چه با پای برهنه راه بروند یا از کفش‌های محافظ در طیف وسیعی از موقعیت‌ها استفاده کنند.

دختران، بچه‌های بزرگ‌تر، آن‌هایی که در کلاس‌های بالاتر مدرسه بودند، آن‌هایی که از خانواده‌هایی با وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر بودند، و کسانی که تعداد بیشتری جفت کفش داشتند، استفاده محافظتی بیشتری از کفش را گزارش کردند.

استفاده از کفش‌های محافظ چوب گردو میان کودکان احتمالاً با افزایش وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده و تعداد جفت انواع مختلف کفش‌های متعلق به کودکان افزایش می‌یابد.

برای جلوگیری از ابتلا به پودوکونیوزیس و سایر بیماری‌های استوایی نادیده گرفته شده در کودکان در سن مدرسه که در مناطق آندمیک زندگی می‌کنند، استفاده از کفش‌های محافظ بیشتر مورد نیاز است.

مداخلات با هدف تشویق مالکیت چند جفت خودکار اکلیلی باید از رویکردهایی استفاده کند که ظرفیت اجتماعی-اقتصادی خانواده‌های مبتلا به پودوکونیوز را نیز افزایش دهد.