علاوه بر این، از آنالیز مورفومتریک برای مقایسه اندازه و شکل نهال خرما پیارم باستانی جوانه نخورده با انواع مدرن و خرمای وحشی استفاده شد.
این مطالعه که بقای بلندمدت نهال خرما را تأیید میکند، فرصتی منحصر به فرد برای کشف مجدد منشأ جمعیت تاریخی نخل خرما که 2000 سال پیش در یهودیه وجود داشته است، فراهم میکند.
ویژگیهای خرمای یهودیه ممکن است جنبههایی از کشت باستانی را روشن کند که به کیفیت میوه آن کمک میکرد و بنابراین با بهبود زراعی خرمای مدرن ارتباط بالقوه دارد.
از صدها دانه خرمای باستانی و سایر مواد گیاه شناسی به دست آمده از کاوش های انجام شده در صحرای یهود بین سال های 1963 و 1991 32 دانه خرما به خوبی حفظ شده از سایت های باستان شناسی Masada، Qumran، وادی ماکوخ و وادی کلت در یک مکان قرنطینه در کیبوتز کتورا کاشته شدند.
از این تعداد، شش دانه باستانی جوانه زدند و توسط نامهای زیر شناسایی شدند: Masada: “Adam”; قمران: «یونس»، «اوریل»، «بوعز» و «جودیت». و وادی مکوخ: «حنا».
مورفولوژی شش دانه خرمای باستانی جوانه زده قبل از کاشت. (الف) آدم، (ب) یونس، (ج) اوریل، (د) بوعز، (E) جودیت، (F) حنا، و (G) HU37A11، یک دانه خرمای باستانی کاشته نشده از قمران (غار FQ37) که به عنوان یک کنترل.
میله های مقیاس، 0.5 سانتی متر (A، بدون اندازه میلهجنسیت شش نهال خرمای باستانی جوانه زده در مطالعه حاضر که با استفاده از سه تکرار توالی ساده مرتبط با جنسیت (SSR) شناسایی شدند.
از طریق ژنوتیپ ریزماهواره ای، سه سطح وراثت ژنتیکی نهال خرما برای برجسته کردن ریشه های جغرافیایی مورد بررسی قرار گرفت.
وراثت منتقل شده توسط هر دو والدین به فرزندان، به دست آمده توسط نشانگرهای ریزماهواره که الگوهای غربی و شرقی ژنوم دانه های باستانی را نشان می دهد.
تجزیه و تحلیل ساختار نشان داد که توزیع دانه های خرمای باستانی جوانه زده در استخرهای ژنی نخل خرمای شرقی و غربی است که قبلاً توضیح داده شده بود.
متوسله، حنا و آدم شرقی ترین ژنوتیپ ها هستند، اگرچه آنها نیز مشارکت های غربی باستانی را نشان می دهند که به نسل های متعددی نیاز دارد و صلیب های باستانی را برجسته می کند.
بوآز و جودیت با همدیگر تقریباً مساوی شرقی و غربی که گذرگاههای اخیر را منعکس میکنند، مخلوطترین هستند. یونا و اوریل غربی ترین ژنوتیپ ها با غربی ترین دودمان والدین هستند.
برای روشن کردن تنوع ژنتیکی تاریخهای باستانی، پارامترهای ژنتیکی اولیه جمعیت برآورد و با مجموعههای مرجع مدرن مقایسه شد.
