کشمش تیزابی تاکستان ۱۴۰۱ ظرفیت آنتی اکسیدانی بسیار خوبی را در آزمایش‌های آزمایشگاهی و درون تنی نشان می‌دهد. فعالیت ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی کشمش عمدتاً از محتوای ترکیبات فنلی آن ناشی می شود.
مطالعات متعدد ارتباط مثبتی بین ظرفیت آنتی اکسیدانی و محتوای فنل کل در کشمش نشان داده است. پلی فنل های خاص مانند کاتچین، پروسیانیدین ها و کورستین با فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی مرتبط هستند.
گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) در ایجاد بیماری‌های دژنراتیو مختلف نقش دارند. آنتی اکسیدان ها پتانسیل زیادی برای جلوگیری و کاهش تشکیل این گونه ها دارند. بنابراین، خوردن غذاهای غنی از آنتی اکسیدان ممکن است به کاهش خطر ابتلا به این بیماری ها کمک کند.
کشمش به عنوان غذای جامد در آنهایی که مورد مطالعه قرار گرفت، با بالاترین محتوای فنل کل (میلی گرم بر کیلوگرم) (کشمش > ترهانا > آلو سیاه خشک > زردآلو خشک > انگور قرمز > پاپریکا تازه > انگور > خمیر پاپریکا > تازه یافت شد.
آلو سیاه > گزنه > گیلاس > ترشی پاپریکا > زردآلو تازه). علاوه بر این، ارتباط بین فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی کل نشان داده شد.
سطوح ترکیبات فنلی کل بین انواع کشمش متفاوت بود، کشمش سفید دارای کمترین ارزش و کشمش قرمز دارای بیشترین ارزش این مطابق با ظرفیت آنتی اکسیدانی بود: کشمش سفید کمترین ارزش را داشت.
در حالی که کشمش قرمز بیشترین مقدار را داشت. ارتباط بین محتوای فنلی کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی دوباره نشان داده شد.هنگام تجزیه و تحلیل گروه های فنلی کشمش به طور جداگانه، یک همبستگی بین اسیدهای فنولیک کل و فعالیت آنتی اکسیدانی یافت شد.
اسید فرولیک یکی با بالاترین همبستگی و به دنبال آن اسید ترانس کافاریک و ترانس کوتاریک اسید است. در مورد فلاونول تام نیز یک همبستگی مثبت وجود داشت که میریستین-3-O-گلوکوزید با بالاترین همبستگی بود و به دنبال آن روتین، کامفرول-3-O-گلوکوزید و کوئرستین-3-O-گلوکوزید.
